Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Να ξαναγίνουμε παιδιά!





Όλες αυτές τις μέρες δεν ανάρτησα κάτι. Ήθελα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου.
Κάναμε το Σαββατοκύριακο ένα σεμινάριο για το εσώτερο παιδί κι όλα αυτά που βιώσαμε και ακούσαμε σε αυτό είναι μέσα στο μυαλό μου. Σκέψεις και συναισθήματα…
Έτσι λοιπόν είχα τόση ανάγκη να μείνω μόνη μου, όσο το δυνατόν μπορούσα. Να έρθω σε επαφή με τα συναισθήματα μου, τον εαυτό μου, να γυρίσω πίσω στα παιδικά μου χρόνια.
Είχα και μια συζήτηση με τον γιο μου πολύ όμορφη, γεμάτη συναίσθημα!
Μου είπε ότι μας έχει συγχωρέσει για τα λάθη που έχουμε κάνει και εμένα και τον πατέρα του.
Ότι τώρα είναι ευτυχισμένος γιατί στην οικογένειά μας υπάρχει αγάπη!
Πόσο πολύ αγαπούν τα παιδιά τους γονείς τους! Πιστεύω πολύ περισσότερο από ότι οι γονείς τα παιδιά τους!
Παιδιά που είναι εκεί και στηρίζουν τους γονείς τους κι ας έχουν τα ίδια μεγαλώσει.
Πως αντιστρέφονται οι ρόλοι, κι αυτά τα παιδιά χάνουν την παιδικότητα τους και την ξενοιασιά τους.
Όμως τα παιδιά συγχωρούν. Έχουν την δύναμη και την αγάπη και το κάνουν!
Εμείς οι μεγάλοι όχι εύκολα. Ισως και κάποιοι άνθρωποι ποτέ.
Πως όμως περνούν τα χρόνια, μεγαλώνουμε και ότι έχουμε βιώσει έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Πολλές φορές γιγαντώνουμε και διαστρεβλώνουμε ότι έχουμε ζήσει. Γιατί θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα γεγονότα για κάποιο λόγο.
Για να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη του εαυτού μας.
Για να νιώθουμε θύματα της ζωής και να ελκύουμε την προσοχή των άλλων με τον οίκτο. Γιατί μας αρέσει να είμαστε βολεμένοι.Για να πάρουμε συναίσθημα. Αλυσίδες που δημιουργήσαμε για να περιορίζουμε τον εαυτό μας.
Κι έτσι χειριζόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας. Ήταν ο τρόπος που είχαμε μάθει από παιδιά, γιατί το μάθαμε από τους γονείς μας που ήταν κι αυτοί ανασφαλείς και φοβισμένοι άνθρωποι . Κι ήταν κι ο τρόπος να καταφέρνουμε αυτό που θέλουμε.
Κι είναι τόσο εύκολο τελικά να ζητήσουμε μια αγκαλιά , ένα χάδι όταν νιώθουμε ότι το έχουμε ανάγκη, πάρα να χρησιμοποιούμε διάφορα τεχνάσματα και να ζητιανεύουμε για αγάπη!
Κι ακόμα συνειδητοποιώ ότι, κι αν υπήρχαν δύσκολες στιγμές, πάντα ως μικρά παιδιά είχαμε τον τρόπο να ξεφεύγουμε και να μην μας βαραίνει όλο αυτό.
Υπήρχαν τρόποι όπως το παιχνίδι, η μουσική, η ζωγραφική που μας έκαναν να ξεχνιόμαστε.
Να ξαναγίνουμε παιδιά, να ξαναβρούμε τον ατρόμητο πυρήνα μας, την επαφή με τον εαυτό μας, με την αγάπη, με τα χαρίσματα μας, με τη χαρά, τη φαντασία, τον θαυμασμό, την μαγεία για αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή!
Να σπάσουμε τις αλυσίδες που περιορίζουν τον εαυτό μας και να ζήσουμε το απεριόριστο που είναι η πραγματική μας υπόσταση!

10 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

Αν μπορέσουμε να συνδυάσουμε τη σοφία των εμπειριών με την παιδικότητα θα έχουμε ποιότητα, γλυκύτητα στις σχέσεις μας.
Καλημέρα.

ΑΝΘΗ είπε...

Καλή μέρα Ειρήνη!
Όταν γίνεσαι παιδί, ζεις το δικό σου παραμύθι κι έχεις την αγνότητα και την αγάπη στη σκέψη. Μακάρι να μπορούσες να έχεις και την πείρα στην πράξη! Αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας! Η μαγεία της ζωής ξεκινά από εκεί που αρχίζει το όνειρο και δεν τελειώνει ποτέ!

Thalassenia είπε...

Αν αντιγράφουμε κάτι από τα παιδιά, θα αντιδρούμε καλύτερα στη ζωή μας. Θα είμαστε πιο ειλικρινείς με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Σωστά τα λές.

Φιλιά θαλασσένια.

PISTOS788 είπε...

Τα χρόνια περνάνε κι οι νύχτες γυρνάνε
να καίει η φωτιά στην καρδιά,
να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη
να μείνουμε πάντα παιδιά,
για κάθε ρυτίδα φυτέψτε ελπίδα
και δώστε καρδιά στην καρδιά,
να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη
να μείνουμε πάντα παιδιά.

Βλέπω στον καθρέφτη
τον καιρό τον κλέφτη
να μας κλέβει τη ζωή,
όλοι είμαστε νέοι
δυνατοί κι ωραίοι
στης αγάπης τη φωνή.

Πώς να σταματήσω πέστε μου
τον καιρό, τον καιρό,
πώς να σταματήσω πέστε μου
της θυσίας το χορό.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ...ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!

delta είπε...

Τα παιδιά δεν νιώθουν καν την ανάγκη να συγχωρήσουν γιατί ζουν απόλυτα την κάθε στιγμή χωρίς προσδοκίες για το μέλλον, χωρίς απωθημένα από το παρελθόν.

Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι μας

Πολύ καλή ανάρτηση Ειρήνη μου.

Μου έδωσες την αφορμή να γράψω μερικές σκέψεις παραπάνω στα Εσωτερικά μονοπάτια

http://internalpaths.blogspot.com/2010/03/httpmetafteratispsihis.html

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

@Γεια σου Αναζήτηση,΄ποτέ δεν είναι αργά,η αγάπη είναι η λύση για όλα...

@Γεια σου Ανθή, είναι μαγεία η αγάπη,βλέπεις τη ζωή να αλλάζει με ένα τρόπο πραγματικά μαγικό!

@Καλησπέρα Πιστέ,πολύ όμορφο ποίημα,δεν πειράζει κι αν μεγαλώνουμε,μπορούμε να είμαστε παιδιά στη ψυχή!

@Καλησπέρα Δημήτρη,σε ευχαριστώ πολύ!Έχεις δίκιο τα παιδιά ζουν στο τώρα.Όσα γράφω είναι συνειδητοποιήσεις μέσα από γεγονότα τις ζωής μου.
Τα παιδιά μας χρειάζεται να ακούμε,λένε μεγάλες αλήθειες.
Αυτή την εποχή ο γιος μου μού λέει άπιστευτα πράγματα που εγώ για να τα συνειδητοποιήσω, μου πήρε χρόνια!

Pure Honesty είπε...

Τα παιδιά έχουν μια αφοπλιστική ειλικρίνεια... αρκεί απλά να τα ακούσουμε

PISTOS788 είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=xFhUOY8AN6w
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΦΗΝΩ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ:))))

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σας Κέλλυ,Πιστέ, Σκρουτζάκο, καλή εβδομάδα!Συγνωμη που άργησα να σας απαντήσω,έκανα λίγη αποτοξίνωση από το ίντερνετ!
Βάζουμε όρια!