Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

6 σχόλια:

Δια Βίου Ανέλιξη ΚοινΣΕπ είπε...

κάπως έτσι μεγαλώσαμε!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα!Ναι,τα περισσότερα παιδιά έτσι μεγάλωσαν,εκτός από μένα,που ήταν τόσο υπερπροστατευτικοί οι γονεις μου,που μεγάλωσα... σε ένα χρυσό κλουβί!
Ελαχιστα παιδιά μεγαλώνουν κάπως έτσι σήμερα,κι αν είναι,σε κάποια επαρχία.

Thalassenia είπε...

Ακριβώς έτσι όπως τα περιγράφει έζησα τα παιδικά και εφηβικά χρόνια και ήταν πολύ όμορφα, με πόρτες και παράθυρα ανοιχτά μέρα νύχτα.
Σαν μαμά όμως αργότερα μεγάλωσα διαφορετικά τα παιδιά μου, ίσως με περισσότερη προστασία από ότι έπρεπε, γιατί οι καιροί αλλάζουν και λίγο μπορείς να αντισταθείς.

Φιλιά θαλασσένια.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Θαλασσένια!Μου άρεσε αυτό το βίντεο γιατί μπορεί να ζουσα στην πόλη και σε διαμέρισμα,όμως θυμάμαι ότι τα ξαδέλφια μου ζούσαν ακριβώς έτσι.
Ακόμα και στην πόλη δεν είχαμε φόβο,αφήναμε το κλειδί πάνω στην πόρτα,κοιμόμασταν στο μπαλκόνι.
Κι όταν ερχόμουν εδώ στο χωριό ήταν η καλύτερη μου!
Τώρα εχουν αλλάξει τρομακτικά τα πράγματα!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Η υπερπροστασία δεν άφησε ποτέ τα παιδιά να μεγαλώσουν. Η σωστή φροντίδα είναι εκείνη που εκπαιδεύει τα παιδιά ώστε ν αναπτύξουν δεξιότητες ωριμότητας κι όχι να αποκτήσουν κοινωνικά ή ψυχολογικά "αναπηρίες".

Σε φιλώ

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Ρεγγίνα!Ακριβως όπως το είπες,ανάπηρα.
Τι κάνει ο φόβος,για να γίνεις γονιός χρειάζεται να μην έχεις ανασφάλειες.
Λίγοι γονείς είναι συνειδητοποιημένοι και συναισθηματικά ώριμοι ώστε να μην στηρίζουν όλοι τους τη ζωή στα παιδιά τους και να μη ζουν μέσα από αυτά.
Μεγάλο θέμα αυτό κοπέλα μου!

Φιλάκια!