Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Να ζει κανείς ή να μη ζει ;




Όχι! Δεν σκέφτομαι να αυτοκτονήσω! Είμαι μια χαρά!
Απλά είναι το μεγαλύτερο δίλημμα του ανθρώπου σε αυτή τη ζωή, που έρχεται κάποια στιγμή και χρειάζεται να αποφασίσεις αν θα ζήσεις ουσιαστικά, αληθινά, ελεύθερος από τα δεσμά του φόβου, μέσα στην αγάπη, ή θα παραμείνει δέσμιος του φόβου, αλυσοδεμένος στη φυλακή που έφτιαξες ο ίδιος για τον εαυτό σου.
Η παίρνεις την ευθύνη του εαυτού σου και δημιουργείς τη ζωή σου ή μένεις σε μια κατάσταση θύματος και αφήνεσαι έρμαιο του καταστάσεων θεωρώντας ότι τα εξωτερικά γεγονότα και οι άλλοι είναι το εμπόδιο για να ζήσεις.
Ακούγοντας στην τηλεόραση την συνέντευξη του Ματθαίου Γιώσαφατ σχετικά με την κρίση στην Ελλάδα μου έκανε εντύπωση πιο πολύ από όλα η φράση ότι: 
« Οι Έλληνες είναι ένας ανώριμος λαός και μέσα από αυτή την κρίση θα ωριμάσουν.»
Κάθε κρίση στη ζωή του ανθρώπου  πέρα από τον πόνο που προκαλεί, μπορεί να είναι μια ευλογία για αυτόν, είτε είναι οικονομική κρίση  αλλά και οποιοδήποτε άλλο  γεγονός, μια απώλεια, μια αρρώστια.
Αν δεν καταρεύσει το παλιό, το αρρωστημένο, δεν έρχεται το καινούριο.
Είναι το καμπανάκι της αφύπνισης ,είναι το πέρασμα του στην αλλαγή, στην απόκτηση περισσότερης συνειδητότητας, στην ανακάλυψη της πνευματικότητας και στην επαφή με τον εαυτό του, την ωρίμανση.
Η αλήθεια είναι ότι ζούμε πολύ δύσκολες εποχές ως τραγικές θα μπορούσα να πω. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κάθε Έλληνα είναι ότι όλα είναι ρευστά. Βιώνει μια διαρκή ανασφάλεια, όλα όσα είχε στηρίξει την ύπαρξη του, τη ασφάλεια που ένιωθε μέσα από τα υλικά αγαθά, την εργασία του, τη ζωή που είχε φτιάξει για να νιώθει ότι έχει αξία και  να νιώθει σιγουριά καταρρέουν ένα –ένα. Κι αν είχε φτιάξει στο μυαλό του μια ζωή σίγουρη τώρα δεν είναι σίγουρος ούτε καν για την επόμενη μέρα.
Κι όμως η ζωή είναι ανασφάλεια!
Κι εμείς μένει να κατανοήσουμε αυτό, να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα όπως τις ασυλλόγιστες σπατάλες, την ανάγκη να γεμίσουμε το κενό της ψυχής μας με καταναλωτικά αγαθά, την αξία του ανθρώπου μέσα από το έχειν. Δανειστήκαμε και βάλαμε μια θηλιά για σχεδόν όλη της ζωή μας, χωρίς να σκεφτούμε και πιστεύοντας ότι θα έχουμε πάντα και όλα θα είναι ωραία και καλά για πάντα.
Αλλά δεν υπάρχει για πάντα, η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα. 
Κρύβονται πολλές πεποιθήσεις μέσα από όλο αυτό που βιώνουμε και τώρα θα αλλάξουν. Θα βγούμε από πολλά καλούπια που είχαμε φτιάξει.
Θα γίνουν πολλές ανατροπές, θα περάσουμε μέσα από το χάος για να μπορέσουμε να αναγεννηθούμε.
Να ζήσουμε αληθινά, ουσιαστικά, απλά, λιτά, με περισσότερο συναίσθημα, συμπόνια, συντροφικότητα,  λιγότερο εγωισμό.
Θα μάθουμε να ζητάμε βοήθεια, να μοιραζόμαστε, να προσφέρουμε ανιδιοτελώς, θα γκρεμιστεί η έπαρσή μας, θα αναδυθεί ο  αληθινός εαυτός μας πια.
Κάποτε αγοράζαμε ότι περιττό υπήρχε, τώρα κάθεσαι μπροστά στο ράφι και αναρωτιέσαι: Το έχω πραγματικά ανάγκη για να το αγοράσω;
Ερχόταν το σαββατοκύριακο και δεν υπήρχε περίπτωση να μην βγεις έξω για φαγητό ή ποτό. Τώρα μαζεύεσαι τα βράδια με φίλους, βάζεις ένα μεζέ και κάνεις πιο ουσιαστικά παρέα.
Εκτιμάς αγαθά που κάποτε τα προσπερνούσες και δεν έδινες σημασία.
Ανακαλύπτεις ρούχα και παπούτσια παλαιότερων χρόνων που είχες καταχωνιάσει γιατί δεν ήταν της μόδας,  τα φοράς και χαίρεσαι γιατί σου μοιάζουν σαν καινούρια.
Δεν αγοράζεις βιβλία, αλλά ανταλλάσεις με φίλους.
Δίνεις πράγματα που δεν χρειάζεσαι σε συνανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.
Ψωνίζεις με σύνεση αυτά που σου χρειάζονται απολύτως και δεν έχεις πια τρόφιμα να σαπίζουν στο ψυγείο σου.
Αράζεις το αυτοκίνητο των 1800cc  και χρησιμοποιείς μηχανάκι ή τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Και δεν μιλώ θεωρητικά αλλά είναι ένας τρόπος ζωής τον τελευταίο καιρό μια και ο σύζυγος μου είναι εδώ και τέσσερις μήνες άνεργος.
Αυτό που έμαθα στη ζωή μου είναι ότι τα γεγονότα είναι ουδέτερα, ανάλογα την οπτική του καθενός μπορεί να είναι αρνητικά ή θετικά.
Ακόμα και από αυτή την κρίση που βιώνουμε έχει τα θετικά της.
Ακούγονται πολλά, για πτώχευση, για κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα ακούγονται και θα γίνουν πολλά.
Χρειάζεται  ψυχική ισορροπία , όχι φόβος! Ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να προσαρμόζεται και να αντέχει τα πάντα! Χρειάζεται να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και το Θεό.

Κλείστε τις τηλεοράσεις, κάνουν αφάνταστο κακό, τα προγράμματα τους ή που θα φοβίζουν ή που θα αποβλακώνουν τον θεατή.
 Προσπαθήστε να μην μιλάτε συνέχεια για την κρίση, ανοίξτε άλλα θέματα συζήτησης.
Να μην εστιάζεστε στο τι δεν έχετε αλλά να νιώθετε ευγνωμοσύνη για αυτό που έχετε!
Κι αυτή είναι η υγεία σας, η ζωή σας , οι δικοί σας άνθρωποι, οι φίλοι, το καθημερινό φαγητό.
Υπομονή, πιστεύω ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ!Απλά χρειάζεται να περάσουμε μέσα από αυτό, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. 



7 σχόλια:

SofiaX είπε...

Τον Γιωσαφάτ τον αγαπώ, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας θα ωριμάσει ποτέ. Μια ζωή ένα παιδί ήταν σε όλα του... και έφτασε εδώ που έφτασε.
Από μια τέτοια κρίση βγαίνεις ποτέ? Ή απλά το κάνεις γαργάρα και υπάρχεις? Αυτό είναι ένα ερώτημα. Τα πράγματα άλλωστε είναι πολύ βαθιά, πιόνια σε μια μεγάαααλη σκακιέρα των μεγάλων είμαστε. Το θέμα είναι πως βρίσκεις τρόπους να επιβιώσεις, αυτό θέλει πολύυυυυ ωριμότητα και σύνεση και υπομονή και ένα κάρο καιιιι και ο Έλληνας είναι νεογνό...
Λυπάμαι που είμαι απαισιόδοξη, φοβάμαι όμως ότι είμαι περισσότερο ρεαλίστρια. Μακάρι να κάνω λάθος.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλησπέρα Gloriana, ο Έλληνας έχει μεγάλη ευθύνη γι αυτό που βιώνει σε μεγάλο ποσοστό και όλοι αυτοί οι πολιτικοί είναι καθρέφτης του.
Θα ζήσουμε πολύ δυσκολες καταστάσεις αλλά πιστεύω ότι μεσα από αυτό θα βγούμε πιο δυνατοί.Χρειάζεται ψυχραιμία,γιατί αν πέσουμε να πεθάνουμε τι θα βγει;Θα λυθεί κάτι;
Όποιος το διαχειριστεί με ισορροπία, θα επιβιώσει.
Η Ιστορία δείχνει ότι η Έλλαδα έχει περάσει πάρα πολλά αλλά ποτέ δεν χάθηκε,κι αυτό πιστεύω ότι θα γίνει στο τέλος.

SofiaX είπε...

Χαίρομαι πολύ που είσαι αισιόδοξη. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι τόσα χρόνια ου περάσαμε διάφορα φτάσαμε εδώ... Δηλαδή ανακυκλώνουμε συνεχώς την ανωριμότητά μας. Δες την ιστορία μας.
Οπότε έτσι θα γίνει και τώρα...
Δε βαριέσαι, έχουμε και τα καλά μας...(?!)

Ανώνυμος είπε...

αχ Ειρηνη αυτοι οι διανοουμενοι,τροπος του λέγειν δηλαδη,αποφάσισαν να δικαιώσουν την εξουσία ακομη κι οταν γι αυτο χρειαζεται να επιρρίψουν τις ευθυνες στον λαο.(βλέπε Γιωζαφάτ)Δεν βαριεσαι δεν ειναι καινουργιο το φαινομενο.Τελος παντων ,ουτως οι αλλως ο λαός μονος του κι αβοήθητος πρεπει να βγαλει ακρη.Που ειναι εκεινο το καλο κορίτσι η Αριάδνη να βαλει σημαδια με το σπαγγο στον λαβύρινθο;Που πηγε αυτος που ξερει να μιλα που ξέρει πιό πολυ και να πιστεύει, που τραγουδαει κι ο Θεοδωράκης;Πολυ μ αρεσει να σκεφτομαι αυτον τον καιρο τις καμπιες που βγαζουν φτερά και μεταμορφώνονται σε πεταλούδες.
Θές να σου πω;την μερίδα του λέοντος την εχει παντα η σιωπή.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

@Gloriana,σίγουρα έχουμε και τα καλά μας ως λαός!
Χρειάζεται όλος αυτός ο θυμός, ο φόβος να μετατραπεί σε δύναμη,σε δράση.

@Καταλαβαίνω Ναντιέζντα τι εννοείς, για τις ενοχές που προσπαθεί να μας δημιουργήσει η εξουσία.
Συμφωνώ μαζί σου πάλι ο λαός καλείται να βγάλει τα "κάρβουνα από τη φωτιά"μην περιμένουμε τη λύση έξω από εμάς.
Καλή λύτρωση να έχουμε.

~ Fotini Theoharidi ~ είπε...

..Και εγώ , νοιώθω αισιόδοξη -παρά το Γολγοθά που ζούμε-ότι θα τα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε!
Ότι περνάμε τώρα θα μας βοηθήσει να γίνουμε πιο απλοί και περισσότερο ώριμοι!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα Καρπαθάκι,θέλουν να μας τρελλάνουν,να μας εξοντώσουν οικονομικά και ψυχικά,δεν θα τους αφήσουμε!