Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Αυτογνωσία



Χτες κατέβηκα για λίγες ώρες στον Πειραιά για μια δουλειά. Είχα πολλά χρόνια να πάω, δεν υπήρχε λόγος.
Πέρασα κι απ' έξω από το πατρικό μου σπίτι στην Αμφιάλη.
Τότε ξέσπασα σε κλάματα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου!
Δεν ήταν από πόνο αλλά από συγκίνηση, τριάντα δύο χρόνια ζωής εκεί!
Το μυαλό μου γύρισε αρκετά χρόνια πίσω…όταν ήμουν παιδί αλλά και στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου.
Είχα και μια συζήτηση απόψε με μια πολύ καλή φίλη…
Μιλούσα για πολλά γεγονότα του παρελθόντος  σαν να μην ήμουν εγώ που τα είχα ζήσει και τώρα πια είχα όλες τις απαντήσεις για αυτά, τίποτα δεν μου ήταν άγνωστο.
Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος, είναι στιγμές  που με τρομάζει αυτό!
Πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος, που μπορεί να οδηγήσει αυτός τη ζωή του κι όχι η ζωή αυτόν, έστω και ασυνείδητα!
Τι τεράστια δύναμη έχει να ανατρέψει αρρωστημένες καταστάσεις, να αλλάξει πορεία ζωής, φτάνει να το θελήσει ολόψυχα, να καίγεται να αλλάξει!
Να γκρεμίσει ότι τον φοβίζει, να μετουσιώσει τον πόνο σε δύναμη, να βυθιστεί μέσα στα  σκοτάδια του, να περάσει μέσα από αυτά και μέσα από το χάος να ξαναγεννηθεί, ένας καινούριος άνθρωπος, να αναδυθεί ο  αληθινός εαυτός,  πέρα από ρόλους και καλούπια.
 Δεν μιλώ εγωιστικά, αλλά μιλώ για αυτόν τον θησαυρό που όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας και ο εγωισμός μας δεν το αφήνει να βγει στην επιφάνεια.
Η αυτογνωσία αυτή η λέξη που δυστυχώς φοβίζει ακόμα πολλούς ανθρώπους χωρίς να ξέρουν ότι είναι η λύση για όλα τους τα προβλήματα.
Είναι ο τρόπος για να δημιουργήσουν μια ζωή αληθινή, όμορφη, είναι η λύση για να βγουν από τα δεσμά τους που έχουν εγκλωβιστεί.
Να χαρούν πραγματικά τη ζωή, να έχουν αληθινές σχέσεις αγάπης με τους συνανθρώπους τους κι όχι σχέσεις ανάγκης.
Η αυτογνωσία είναι  η απάντηση για όλα…

      Πρέπει να καείς από την ίδια σου την φλόγα , πώς να ξαναγεννηθείς αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη ; Φ. Νίτσε

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι.. μόνο όταν το ζεις το βιώνεις... και το συνειδητοποιείς...

Φιλί

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλησπέρα Οδοιπόρε μου,να είσαι καλά!
Φιλάκια!