Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα

"Κάποιο απομεσήμερο Κυριακής έστειλα σε αρκετούς φίλους μήνυμα στο κινητό με κάποιες «λέξεις – σκοπούς» που διάβαζα στο βιβλίο του Αργεντινού ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι και τους ρωτούσα:

Από τις παρακάτω «λέξεις- σκοπούς» ποια θεωρείς πιο σπουδαία:

Αυτοπραγμάτωση, άνοδος, ευτυχία, επιτυχία, φώτιση, συνειδητοποίηση, κορυφή, ειρήνη.

Σχεδόν όλοι μου απάντησαν φώτιση! Μονάχα μια φίλη από τους πιο ειλικρινείς ανθρώπους γύρω μου, μεγαλωμένη σε χώρους ας πούμε «υλισμού» και «ορθολογισμού» είπε την λέξη: Συνειδητοποίηση.

Και τότε συνειδητοποίησα και εγώ καθαρότερα εκείνο που χρόνια προσπαθώ να αποσαφηνίσω. Τη διαφορά δηλαδή ανάμεσα στη ψυχολογία και την πνευματική, τη θρησκευτική οδό ίασης.

Η επιστημονική ψυχοθεραπεία στοχεύει, καμιά φορά με εξαιρετικά αποτελέσματα, να ωριμάσει τον άνθρωπο με την συνειδητοποίηση, όμως ο άνθρωπος, και ο πιο συνειδητοποιημένος, και μάλιστα περισσότερο αυτός, δε χορταίνει με τούτο, με τη συναίσθηση που αντλεί μόνος του, μέσα του. Τούτο το «μόνος» του σαν να του φαίνεται επίφοβο και φτωχό.

Αναζητάει τη φώτιση, την αντίληψη που όχι μόνο αντλείται έσωθεν αλλά και χαρίζεται από Αλλού, μια και αποδέχεται δια της γνήσιας συνειδητοποίησης, ακόμα και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης, ότι τα όρια του μόνα τους, είναι ευρύτατα αλλά και πεπερασμένα.

Η δύναμη του, στο ύψιστο στάδιό της θα μαλακώσει σε αδυναμία εκουσίως και θα απλώσει το χέρι για βοήθεια, όπως εκείνο το χέρι του Αδάμ στην εξαίσια νωπογραφία της Δημιουργίας του Μικελάντζελο."

Από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα"

Το βιβλίο της ζωής.

Νιώθω αυτόν τον καιρό παράξενα, σαν να βρίσκομαι  μπροστά σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη, κρατώντας  στα χέρια μου ένα παλιό βιβλίο.

Ανοίγοντας και διαβάζοντας το, το περιεχόμενο του είναι γνώριμο, είναι το παρελθόν μου, τα γεγονότα της ζωής μου. Το κρατώ στα χέρια μου, για λίγο στην αγκαλιά μου, δεν υπάρχει πόνος, οι πληγές έχουν κλείσει.

Και βάζω το βιβλίο στη βιβλιοθήκη, εκεί που είναι η θέση του μαζί με το παρελθόν.

Ένα καινούριο βιβλίο περιμένει να γραφτεί, έχει λευκές σελίδες, περιμένει να γεμίσει με εμπειρίες όμορφες, στιγμές χαρούμενες, στιγμές αγάπης, ξεγνοιασιάς, ευτυχίας, γαλήνης. Αν δεν υπήρχε το πρώτο δεν θα υπήρχε τώρα αυτό, κι αν το πρώτο είχε πόνο, δυσκολίες, λάθη, απόγνωση, είναι όλα  αυτά που δημιούργησαν το δεύτερο.

Κι έτσι θα δημιουργήσουν το δεύτερο το τρίτο και πάει λέγοντας, μπροστά στη βιβλιοθήκη της ζωής μου.

Το βιβλίο της ζωής μας το έχουμε εμείς οι άνθρωποι στα χέρια μας, κι  η εξουσία στη ζωή μας είναι τόσο μεγάλη όσο μεγαλειώδης είναι η αγάπη του Θεού για εμάς τα παιδιά του, ώστε να μας αφήνει ελεύθερους να τη δημιουργούμε, με εμπιστοσύνη στα Χέρια Του, με πίστη στον εαυτό μας, με υπομονή , με αγάπη περνώντας μέσα από τα πιο σκοτεινά μας κομμάτια, για να βρούμε το φως,για να κάνουμε την υπέρβαση και η ζωή από κόλαση να γίνει παράδεισος.