Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Το παιδί που μεγάλωσε...




Την εβδομάδα που μας πέρασε έκλεισε ένας σημαντικός γεγονός στη ζωή μου.
Η ψυχοθεραπεία. Βέβαια μπορεί να τελείωσαν αυτά τα τέσσερα συναρπαστικά χρόνια αλλά η εξέλιξη του ανθρώπου δεν σταματά μέχρι να κλείσει τα μάτια του για πάντα.
Το ομορφότερο ταξίδι στη ζωή είναι αυτό της αναζήτησης του εαυτού, της ψυχής, κι ας χρειάζεται να περάσεις μέσα από πόνο και σκοτάδι, μέσα από το χάος,  όλο αυτό το καινούριο που θα αναγεννηθεί δεν περιγράφεται!
Πήγα το 2007 και παρόλο τα τριάντα πέντε μου χρόνια, συναισθηματικά ήμουν ένα παιδί των πέντε ετών. Αφάνταστα τρομαγμένη, μέσα στη θλίψη χωρίς να βλέπω κάπου φως. Μην έχοντας ιδέα τι είναι εαυτός γιατί  ήμουν πλήρως ταυτισμένη με τους γονείς μου, ιδιαίτερα με την μητέρα μου, ζώντας μέσα από το «πρέπει» μέσα σε καλούπια και σε ρόλους που με έπνιγαν μέρα με τη μέρα, ένιωθα χαμένη, διαλυμένη σε κομμάτια…
Κι αυτό το μικρό φοβισμένο παιδί, μάζεψε τα κομμάτια του μέσα από πολύ πόνο, ανακάλυψε τον εαυτό του που δεν είχε ιδέα τι σήμαινε αυτό.
Μπόρεσε να γιατρέψει τις πληγές του, συγχωρώντας τον εαυτό του και τους άλλους, μέσα σε ένα κλίμα αγάπης και αποδοχής που υπήρξε μέσα στην ομάδα και ειδικά από την ψυχοθεραπεύτρια που πήρε ένα ρόλο μάνας, μπόρεσε να ανοίξει το συναίσθημα του, να μοιραστεί τα εσώψυχά του και αυτόν τον πόνο να τον κάνει δύναμη και να ωριμάσει, και να σταματήσει να αναζητά μια μάνα και ένα πατέρα να το αγαπήσουν, να το στηρίζουν και να το προστατεύουν αλλά αυτό το παιδί να είναι αυτό ο γονιός για τον εαυτό του. Και τότε ανακάλυψε ότι μεγάλωσε! 
Μεγάλωσα! Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά πόσοι άνθρωποι γύρω μας μπορεί ηλικιακά να είναι ώριμοι αλλά συναισθηματικά παραμένουν μικρά παιδιά που αναζητούν την αγάπη που δεν πήραν από τους γονείς τους, πονούν και υποφέρουν γι’ αυτό, έχουν θυμό και μέσα από τις σχέσεις τους είτε φιλικές είτε συντροφικές ψάχνουν αυτή τη μάνα ή τον πατέρα που θα ήθελαν να έχουν. Σχέσεις εξαρτημένες, χωρίς να μπορούν να αγαπήσουν πραγματικά τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους, αλλά τον ρόλο που τους προβάλουν. Κι έτσι η ψυχή τους μένει πάντα με ένα κενό, απογοητευμένη γιατί ο συνάνθρωπος τους δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους, σε όλο αυτό που είχαν φτιάξει στο μυαλό τους.
Και αν δεν το συνειδητοποιήσουν σε όλη τους τη ζωή θα επαναλαμβάνεται το ίδιο παιχνίδι…και πάντα θα έχουν ένα κενό μέσα στη ψυχή τους.
 Ένα θυμό και ένα φόβο και τη γνωστή απογοήτευση ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι, ότι δεν υπάρχουν σχέσεις, ότι δεν υπάρχει αγάπη σε αυτόν τον κόσμο. Και κάθε φορά θα επιλέγουν ανθρώπους για να τους επιβεβαιώσουν αυτόν τον κανόνα.
Αλήθεια, η πιο σημαντική σχέση της ζωής του ανθρώπου είναι οι γονείς, και ιδιαίτερα η σχέση μητέρας - παιδιού.
Τι ωραία θα ήταν οι γονείς να ήταν συνειδητοποιημένοι και ισορροπημένοι για να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί!
Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι γονείς, όμως ο κόσμος δεν είναι τέλειος , πολλές φορές φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί εγωιστικά για να γεμίσουμε το κενό της δικής μας εξέλιξης, για να αναπληρώσει ένα κομμάτι του εαυτού μας, κανείς γονιός δεν είναι τέλειος  ας γίνουμε εμείς γονείς για το εσώτερο μας παιδί, ας το αγκαλιάσουμε με αγάπη να ακούσουμε τα θέλω του, τους φόβους του, τις ανασφάλειες του, να το αποδεχτούμε για να  βρούμε γαλήνη στη ψυχή μας.


Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ψυχολόγο μου αλλά και στην ομάδα μου, στην Μαρία και την Λία που με βοήθησαν πάρα πολύ αυτά τα χρόνια και έχω την τύχη να τις έχω φίλες, σας  αγαπώ πολύ!


19 σχόλια:

SofiaX είπε...

Χρόνια σου πολλά!

Πρόσφατα έκανα και 'γω το ίδιο ταξίδι και μάλλον μπορώ να νιώσω τη χαρά, την ανακούφιση και την ελευθερία που νιώθεις. Ξέρεις μάλλον καλά, η αυτοδυναμία - αντίθετα με ότι μας μαθαίνουν- δεν είναι εγωισμός ούτε ανωτερότητα. Είναι ενηλικίωση, είναι γενναιοδωρία!

Να είσαι πάντα ευτυχισμένη!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Γκλοριάνα,καλώς ήρθες!
Ετσι είναι ακριβώς!Κι έτσι όταν ξέρεις ότι μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και δεν χρησιμοποιείς τους άλλους για τους ρόλους τους, μπορείς να τους αγαπήσεις πραγματικά και να τους προσφέρεις αληθινά!και να είσαι μαζί τους για αυτό που είναι κι όχι γιατί τους έχεις ανάγκη.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια,χαίρομαι πολύ όταν ακούω για ανθρώπους που "ψάχνονται" μέσα από την ψυχοθεραπεία,αλλά κι με οποιοδήποτε τρόπο προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΩ ΚΑΛΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΤΕΛΕΙΑ.ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα Σκρουτζάκο!Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,να περάσεις όμορφα,να είσαι καλά και να έχεις ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Κι εγώ σε ευχαριστώ που περνάς,πάντα με τον καλό σου λόγο και γεμάτος ευχές!

SofiaX είπε...

Μ'αρέσει το blog σου και σε παρακολουθώ.
Συμφωνώ με όσα είπες με ένα μεγάλο χαμόγελο!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γκλοριάνα σε ευχαριστώ πολύ!

Ευαγγελία Α. Τροχούτσου είπε...

Αγαπημένη μου φίλη, Χαίρομαι που είσαι τόσο καλά. Χαίρομαι που συνεχίζεις με τόση δύναμη. Χαίρομαι που σε γνώρισα στην αρχή αυτού του ταξιδιού σου ....και εξακολουθώ να σε γνωρίζω και να σε ανακαλύπτω και να σε θαυμάζω...εσένα την καινούρια Ειρήνη. Σε ευχαριστώ και γω για όσα πλούσια και μοναδικά μου πρόσφερες και συνεχίζεις να μου προσφέρεις.Keep up the good work!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Λία μου!Με βοήθησες πάρα πολύ σε αυτήν την πορεία,δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο με βοήθησες όταν με πήρες στη δουλειά σου και τότε άρχισα να ανοίγω τα φτερά μου...
Με εμπιστεύτηκες,θυμάσαι πόσο φοβόμουν;
Είχαμε μια άψογη συνεργασία που θα θυμάμαι πάντα με αγάπη!
Σ΄αγαπώ πολύ!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ειρήνη μου είναι σπουδαίο ταξίδι η ψυχοθεραπεία, κι άλλο τόσο σπουδαίο που το μοιράστηκες μαζί μας. Αυτό το ταξίδι ελευθερώνει από τις αγκυλώσεις χρόνων και απαιτεί πόνο προκειμένου να οδηγήσει στην ελευθερία. Σου εύχομαι να είσαι ελεύθερη από εξαρτίσεις όλων των ειδών αυτές που δεσμεύουν την ελευθερία και να μπορείς να χαίρεσαι.

Τα φιλιά και την αγάπη μου

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Ρεγγίνα μου!
Ξέρεις,νιώθω πολύ όμορφα αυτόν τον καιρό και το να καταφέρω να ελευθερωθώ από τις εξαρτήσεις είναι στόχος ζωής.Η ψυχοθεραπεία μου έδωσε τη γνώση ότι είμαι έτοιμη πια και μπορώ να σταθώ στα πόδια μου,τώρα είναι καιρός όσα συνειδητοποίησα να γίνουν πράξη...
Φιλάκια φίλη μου!

Levina είπε...

Bρέθηκα κάνοντας βόλτα στο blog σου και με καθήλωσε αυτή η ανάρτηση, γιατί είδα μέσα σε αυτή τον εαυτό μου! Πόσα λάθη έχω κάνει για να ξεφύγω απο τα ΄΄΄πρέπει΄΄, πόσες άστοχες κινήσεις, πόσο έχω πληγωθεί συναισθηματικά για να ανταπεξέλθω σε ρόλους που μου καθώρισαν απο τότε που ήμουν μικρό παιδί και ακόμα δεν έχω ξεφύγει, ακόμα το παλεύω.
Μπράβο που τα κατάφερες, μια ζωή με καινούργια ματιά ανοίχτηκε μπροστά σου.

Καλημέρα και να περνάς καλά.

SofiaX είπε...

Ωραία κουβέντα βλέπω γίνεται εδώ!

Όλοι μας κάνουμε λάθη, όλοι μας αγωνιζόμαστε. Ακόμα και όσοι ολοκλήρωσαν μια θεραπεία δεν ανακάλυψαν όλες τις λύσεις στη ζωή τους, ή όλες τις απαντήσεις. Απλά, άρχισαν να αποδέχονται το ότι δε μπορούν να είναι τέλειοι, ότι έχουν το δικαίωμα να πονάνε και να κλαίνε, ότι έχουν το δικαίωμα να μην τα καταφέρνουν πάντα, να αποτυγχάνουν, ότι έχουν το δικαίωμα να αγαπάνε όσο αντέχουν και κυρίως ότι πρέπει ότι κάνουν να το κάνουν για τον εαυτό τους πρώτα, έχουν χρέος να κάνουν τον εαυτό τους ευτυχισμένο, γιατί το αξίζει. Και αυτό δεν είναι εγωκεντρισμός. Όταν μαθαίνεις να συγχωρείς τον εαυτό σου θα κάνεις το ίδιο και με τους γύρω σου. Θα γίνεις πιο γενναιόδωρος άνθρωπος.

Levina μη νομίζεις ότι είσαι μόνη. Το ότι αγωνίζεσαι και παλεύεις είναι νομίζω το κλειδί για τη χαρά στη ζωή και ξεκλειδώνει σχεδόν τα πάντα! Εξάλλου οι πληγές μας και ο πόνος μας είναι αυτό που μας κάνει τόσο μοναδικούς και δημιουργεί γέφυρες επικοινωνίας με τους γύρω μας. Δεν είμαστε απρόσιτοι και αγέρωχοι, είμαστε ανθρώπινοι... Αυτό δεν μας δένει μεταξύ μας;

Σας ευχαριστώ για την τροφή που μου δώσατε για σκέψεις. Ελπίζω να μην κούρασα...

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Levina,καλώς ήρθες!
Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη και δεν θα σταματήσουμε να κάνουμε.
Όμως από αυτά τα λάθη μαθαίνουμε και εξελισόμαστε,κι ακόμα αυτά τα λάθη δεν έχουν μόνο την αρνητική τους πλευρά αλλά και την θετική,φτάνει σε κάθε γεγονός που συμβαίνει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά.
Αχ αυτοί οι ρόλοι κοπέλα μου!Και ποιός άνθρωπος δεν έχει παίξει ρόλους!Αν το συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να το αλλάξει.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,να είσαι καλά και πιστεψέ με,
κάθε άνθρωπος έχει ένα τεράστιο δυναμικό μέσα του που μπορεί να αλλάξει ότι τον κράτα δέσμιο,όλα αυτά τα "πρέπει" που δεν τον αφήνουν να ζήσει.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Gloriana,δεν με κούρασες καθόλου!χαίρομαι πολύ για αυτήν την επικοινωνία που είναι αληθινή και ουσιαστική και αγγίζει όλους μας γιατί κάθε άνθρωπος είναι καθρεφτης του άλλου.
Για αυτό γράφω στο μπλόγκ για να μοιραστώ σκέψεις που μπορούν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μου, όπως και έγω βοηθήθηκα πολύ από άλλους μέσα από το μπλόγκινγκ.
Συμφωνώ με τις απόψεις σου και μέσα από τη ψυχοθεραπεία μπορείς να πάρεις απαντήσεις για όσα έχουν συμβεί.Τουλάχιστον εγώ πήρα.
Η θεραπεία και η εξέλιξη δεν τελειώνει,κι από την στιγμή που έχεις μια άλλη θέαση για τη ζωή,μπορείς και να την αλλάξεις.
Δεν υπάρχουν πια αδιέξοδα,
γιατί πια λειτουργείς με άλλο τρόπο.

Πολύ μου αρέσει αυτή η επικοινωνία!
Να είστε καλά κορίτσια!

SofiaX είπε...

Ε θα μιλάμε τώρα που βρεθήκαμε!

Μινωΐτισσα είπε...

μΠΡΑΒΟ ΣΟΥ και ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΤΗΡΙΑ που μοιράστηκες μαζί μας τα προσωπικά σου συναισθήματα και τους προβληματισμούς σου....βοήθησες και βοηθήθηκες όπως λες.....μακάρι κι άλλοι άνθρωποι που βασανίζονται να τολμήσουν όπως τόλμησες κι εσύ και να έχουν θετικά αποτελέσματα..καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι.

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα, σε ευχαριστώ πολύ!
Ξέρεις Μαρία μου, ο Θεός μας στέλνει μηνύματα με κάθε τρόπο!
Μέσα σε ένα τραγούδι,σε ένα βιβλίο που διαβάζουμε, μα κυρίως με τους συνανθρώπους μας!Φτάνει να μπορούμε να το δούμε και να το εκτιμήσουμε!
Αν γκρεμίσουμε το φόβο και ανοιχτούμε στους άλλους,επικεντρωμένοι στα προτερήματα τους θα έχουμε μια αληθινή επικοινωνία.
Παντού υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι,γιατί υπάρχουν άνθρωποι-άγγελοι ανάμεσα μας!
Να έχεις ένα όμορφο καλοκαίρι!

~ Fotini Theoharidi ~ είπε...

Πόσο χαίρομαι που βρήκα το ιστολόγιο σου..
Πολύ με συγκίνησαν οι αναρτησεις σου!
Να είσαι πάντα καλά, δυνατή και χαρούμενη!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα Καρπαθάκι,σε ευχαριστώ πολύ!
Να είσαι καλά!